عطر تو

عطر خاک و نم باران و کمی خِش خِش برگ

جمعشان زنده کند هر که رود تا دم مرگ

یاد روی تو و بوی تن و چشمان تَرَت

می زند بر دل این مردِ پر از زخم تگرگ

1402-09-01